หากความรักทอดทิ้งเธอ III

มาเถิดผู้ผิดหวัง
จับมือข้าผู้มาถึงก่อน
กุมความเจ็บปวดไว้
หันหลังให้แสงตะวัน
ก้าวมาสู่ความรักที่แท้จริง
อันวิปลาสของใจด้านมืด

ก้มหน้าเถิดคำพิพากษา
เมื่อปราสาทถึงกาลพังทลาย
คำสัญญาย่อยยับเป็นโมฆะ
แสงเรืองโรจน์ดับมอดสิ้น
วิหกสวรรค์นอนตายเกลื่อนดิน
นักดนตรีต่างสัญจรแยกย้าย
บทเพลงไร้ผู้ขับขาน
เหลือเพียงอ้อมกอดแห่งซาตาน
ที่ไม่เคยทิ้งหัวใจผู้ร้าวราน
จะโอบอุ้มเจ้าให้หลุดพ้นความขมขื่น

มาเถิดผู้เจ็บปวด
เธอผู้มีดวงตาอันแดงกล่ำ
จงหลั่งน้ำตาลบคำลวงหลอก
ชะล้างรัตติกาลจากเสียงสะอื้น
ยื่นมือจับข้าไว้

ข้าผู้ร่ำไห้เจียนตายมาก่อน

# ปิ่นณรี รำพัน
11 - 10 - 49